Afgelopen maand bereikte ons het droevige bericht van het overlijden van Ad Korll. Voor de leden die al lang lid zijn nog een zeer bekende naam, voor de wat nieuwere leden zal de naam minder bekend zijn. Hoe dan ook, ter ere van Ad als mens en zijn werk voor SVO in het verleden dit in Memoriam.
Ad was lid van onze vereniging van 1972 tot 2016 en sinds 1989 Erelid van SVO tafeltennis. Dat erelidmaatschap is bijzonder. In ons bijna 70-jarig bestaan zijn er maar drie ereleden benoemd. Freek Kerkhoven en Gerrit Schurink (beiden al enige tijd geleden overleden) zijn de andere twee. Ad was de laatst levende van deze drie die ieder bestuurlijk verantwoordelijk waren voor een andere periode in het bestaan van SVO.
Ad zijn bestuursperiode bestond uit twee delen. De periode 1974 tot 1982 en de periode 1984 tot 1989. Toen Ad in 1974 voorzitter werd kende de vereniging 75 leden, vergelijkbaar met de huidige grootte van de club. In 1980 bereikte SVO haar hoogtepunt qua aantal leden, met 169 leden waarvan 106 jeugdleden. Een andere tijd, zonder sociale media en een overaanbod van vrije tijdsbestedingen, maar een bijzondere prestatie die wordt onderstreept door het feit SVO op dat moment na Iduna in de Bilt de grootste jeugdafdeling had in Nederland.
Ad was een man van de breedtesport, minder van prestatiegericht sporten. Ad was vooral een voorzitter die pal stond voor de vrijwilligers in de vereniging die bijdroegen aan de goede organisatie en begeleiding van jeugd. Dat laatste kenmerkte zijn perioden als voorzitter. Een groot deel van de leden die nu het bestuur vormen en de langst lid zijnde kern komt uit deze generatie jeugdleden voort. Ad werkte hard en met succes aan de sfeer verhogende activiteiten om het tafeltennis heen en aan het “clubgevoel”. Dit heeft een grote bijdrage geleverd aan de groei hierboven beschreven.
Ad tafeltenniste zelf ook uiteraard. Tot ongeveer 2010 op 70 jarige leeftijd in afwisselend 3e en 4e klasse, daarna terug zakkend naar 5e en uiteindelijk 6e klasse waar hij zijn competitiespelende fase afsloot begin 2014 in een team met Karl Rüter en Carl Weber. Ad was op dat moment de “jongste” van het team en toch al 74. Deze drie heren leverde het bewijs dat je deze sport tot op hoge leeftijd kan volhouden.
Het overlijden van zijn echtgenote eind 2014 raakte hem zichtbaar en leek achteraf ook een katalysator voor de teruggang van zijn eigen gezondheid. Hij pakte het batje wel weer op, kwam spelen, maar je zag dat hij zichtbaar moeite had met deze fase van leven. In oktober 2015 beëindigde hij enigszins in stilte zijn lidmaatschap en vanaf die tijd ging zijn gezondheid verder achteruit. Ik heb hem de laatste jaren nog 2 keer bezocht waarvan de laatste keer toch al weer 1,5 jaar geleden. Zijn meest trouwe vriend uit de vereniging, Karl Rüter, hield dat veel frequenter vol tot kort voor zijn overlijden.
Namens alle leden wens ik de kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden van Ad alle sterkte toe voor de komende periode. Ad heeft in onze vereniging iets na gelaten wat onuitwisbaar en van groot belang is geweest voor de vereniging en daar zijn we hem zeer dankbaar voor.
Misja Heller
Voorzitter